Nu ik een paar dagen in Londen ben, ga ik – het is een beetje m’n hobby – op zoek naar “journalistieke” plekken. Als de NOS-correspondent live in het Journaal is, heeft hij als achtergrond Westminster Palace. En dan loop ik eens daar omheen, kijken waar die precies staat. Beetje opletten, en dan zie je ineens twee cameramannen staan die een interview opnemen. Je kijkt om je heen. Inderdaad, locatie gevonden. Je gaat op een bankje zitten en ziet hoe zo’n interview gaat: het duurt nog geen 5 minuten. Vanzelfsprekend elders compleet voorbereid.
En die voorbereiding zal langer duren. Een buitenland-correspondent moet z’n land kunnen ‘lezen’. Weten hoe ze er denken en hoe ze er doen. En vooral: waarom iets daar nieuws is. Registeren, informeren, analyseren. Dat in die 5 minuten uitleggen aan je Nederlandse kijker en luisteraar lijkt me lijkt me het meest moeilijke – en meest interessante! – van dat vak.
Als één van die interviews afgelopen is en de cameraman wil gaan afbreken, vraag ik ’m of-ie even een foto van mij wil nemen. “In front the camera??” “Yes, please.”
Een andere journalistieke plek is BBC Broadcasting House. Je kunt er een rondleiding boeken. Van ver- en bovenaf mag je een blik werpen op de zeer imposante nieuwsvloer. Niet alleen de grootte, maar ook het aantal journalisten dat daar werkt, is indrukwekkend. Wat opvalt, is dat ze fysiek zeer dicht op elkaar werken. Ze moeten elkaar allemaal echt aardig vinden, en/of heel goed met elkaar kunnen samenwerken, anders gaat het fout. De deelredacties kunnen bij groot nieuws bij elkaar inspringen. Naast specialisten zijn alle journalisten daar dus ook min of meer generalisten.
Daaraan moest ik vanmiddag onmiddellijk denken toen om ongeveer half vijf hier een NOS-alert op m’n telefoon verscheen. “Vlucht Malaysia Airlines vanaf Amsterdam neergestort”. Naar in de loop van deze avond blijkt: 154 omgekomen Nederlanders, 144 passagiers met een andere, of nog niet vastgestelde nationaliteit. Evenzovele complete menselijke tragedies. Veroorzaakt in (en door?) een oorlogsconflict.
En dan kijk je vanavond op een heel andere manier naar het BBC 10 o’clock news, gepresenteerd door de man die ik vanmiddag bij Broadcasting House bij toeval de hand kon drukken: Huw Edwards, de Engelse Rob Trip. Niet naar de man die je vaak op TV ziet, maar naar rauw nieuws.