Door middel van de mail die ik u eerder zond – waarvan de inhoud inmiddels gedateerd is n.a.v. recente publicaties – wil ik u melden mijn lidmaatschap van het CDA op te zeggen. Directe aanleiding is de volstrekt ongeloofwaardige mail die ik gisteravond van u en partijleider Hoekstra ontving. Ik citeer: ‘wij zijn teleurgesteld en geschrokken dat Pieter Omtzigt besloten heeft het CDA te verlaten.’

In die mail verdedigt u zich, u had de samenwerking met hem ‘graag voortgezet’ maar rept met geen woord over waarom u dat zo spijt.

De oorzaak van mijn opzegging is breder. Vanaf het moment van de aankondiging van de (ook nog slecht uitgevoerde) lijsttrekkersverkiezing is het partijbestuur niet in staat, of bereid geweest de morele normen en waarden waarvoor het CDA zegt te staan, te handhaven. Ik parafraseer en vat de berichtgeving van Tom-Jan Meeus samen: ‘de gevechten in het CDA waren bloedig, hard, meedogenloos en op de man gericht.’ Ook op Hugo de Jonge: https://bit.ly/3gpTl0I.

Als er íets is, van waaruit het CDA zou moeten denken, handelen en nalaten, ook vanuit Bijbelse normen en waarden, dan is dat integriteit. Als dat er niet is, ontbreekt elke basis voor elk samenwerkingsverband. Ook dat van een politieke partij. Als dat er niet is dan voel ik mij geenszins meer bij het CDA thuis. Het is na maanden van elkaar bevestigende berichtgevibg aangetoond. Lees ook dit artikel van Tom-Jan Meeus, https://bit.ly/2Sqg974, dat laat zien dat het er alle schijn van heeft dat De Jonge een sta-in-de-weg was bij het werven van fondsen. Die kon, of wilde daaraan niet meedoen. In tegenstelling tot Hoekstra. Een reden voor het bestuur om De Jonge – niettegenstaande diens verkiezing door de leden (!) tot lijsttrekker – opzij te zetten. Lees ook Follow the Money: https://bit.ly/3gTaakK.

Het CDA is een partij waarbij enkelen de macht hebben, een partij van roddel en achterklap (lees “De Val van Balkenende”, Wilco Boom, 2010), en kliekjes die elkaar steunen of afvallen – opportunistisch, afhankelijk van de situatie.

Blijkbaar is het CDA ook geen lerende organisatie. Ten tijde van de affaire Lubbers-Brinkman verzuchtte mevrouw Brinkman het volgende: ‘Je kunt één ding met zekerheid stellen: met de beste wil van de wereld kun je het predicaat “C” er niet opplakken.’ Lees ook “De Stranding”, Marcel Metze, 1995. Het is, helaas, heden ten dage nog steeds zo.

Een politieke partij bestaat bij de gratie van meningsverschillen. Dat mag, kan en moet. Het scherpt standpunten. Maar integriteit, fatsoen en respect voor iederéén in de partij moeten blijven bestaan. Ontbreken deze, dan kan geen enkele organisatie – politieke partijen niet uitgezonderd – blijven bestaan. Ik hoop dat u zich realiseert dat u de erfenis van prof. Steenkamp op het spel zet.

Ik verzoek u vriendelijk mij met ingang van vandaag uit te schrijven als lid van het CDA.

Met beste groet,

Ed Harms, Nieuwerkerk ad IJssel